آب و پساب ، فاضلاب ، تجهیزات عمومی

آب و پساب

آب و پساب یکی از مسائل بسیار مهم زیست محیطی است.

فاضلاب که بزرگترین جریان زباله از شهرداری، صنایع پتروشیمی، دارویی، مواد غذایی، نساجی، کشاورزی، پلیمر و کاغذ و غیره است،حاوی آلاینده های بالای روغن و نمک و ترکیبات آلی و معدنی است.

مشکلات بزرگ اکولوژی با تاثیرات بالای محیطی، به دلیل تخلیه ی پسماندهای تصفیه نشده در محیط زیست است.

علاوه براین انقلاب صنعتی در ارتباط با رشد جمعیت باعث افزایش تقاضا برای آب شیرین شده است.

اگرچه فاضلاب را می توان از طریق راهکارهای مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی تصفیه کرد اما متاسفانه روش های فعلی تصفیه فاضلاب نمی توانند آلودگی ها را از بین ببرد.

علاوه براین تصفیه فاضلاب بسیار هزینه بر است.
بنابراین تلاش برای آب پاک و محیط تمیز باعث شده است تا آژانس های مختلف حفاظت از محیط زیست محدوده ی دقیق تخلیه پساب را تعیین کنند.

همیشه تغییرات در ترکیبات فاضلاب ها وجود دارد که تاثیرات متفاوتی بر محیط زیست می گذارد.

سه مرحله تصفیه اولیه، ثانویه و پیشرفته وجود دارد.

تصفیه اولیه شامل جداسازی مواد جامد از مایعات از طریق فیلتر و رسوب است.

تصفیه ثانویه مواد جامد محلول و سایر آلاینده ها را از طریق رسوب شیمیایی و فرآیند بیولوژیکی ازبین می برد.

سپس از اشعه های ماوراءبنفش و یا فیلترها برای تصفیه بیشتر استفاده می شود.

پس از این مراحل آب تصفیه شده به طور پایدار می تواند برای کشاورزی و محیط زیست مثبت باشد.

1 – فرآیند بیولوژیکی تصفیه پساب:

ضایعات جامد قابل تجزیه ی زیست تخریب پذیر به روش دفن،دفع می شود.
فرآیند تصفیه ی بخش های آلی را تصفیه بیولوژیکی می نامند.
این فناوری ها فرآیندهای بازیافت و بازیابی زباله را به حداکثر می رساند.

در میان روش های بیولوژیکی، متداول ترین روش تصفیه ی لجن، هضم بی هوازی است.
در هضم بی هوازی بخش بزرگی از مواد آلی در شرایط بی هوازی و عدم وجود اکسیژن به دی اکسیدکربن(CO2)و متان(CH4) تبدیل می شود. نیم دیگر آن به خاک تبدیل می شود.

2 – فناوری غشائی یا ممبران:

غشاء به عنوان یک مانع لایه ای نازک برای جداسازی برحسب اندازه ذرات عمل می کند.
دریک مکانیسم غشائی، معمولا یک نیروی محرکه و یک ممبران که مانند یک مانع نیمه نفوذپذیر که سرعت حرکت ذرات را برحسب اندازه ی منافذ تعیین می کند وجود دارد.

این روش باعث ازبین رفتن اجزای آلی و معدنی، ضدعفونی، ازبین رفتن پاتوژن و نمک زدایی می شود.

3 – فرآیند اکسیداسیون:

در این فن آوری ها از UV-Aبا طول موج بلند 315-400 نانومتر،وUV-Cبا تابش طول موج کوتاه 100-280نانومتر برای تخریب اکثر آلاینده های زیست محیطی استفاده می کنند.

فرآیندهای UVمقدار زیادی اکسیدان استفاده می کنند به همین دلیل پرهزینه هستند. از طرف دیگر ،خطرات مرتبط با ازن به عنوان یک گاز ناپایدار، کاربرد آن را محدود می کند.

برای خنثی کردن ازن آن را به ازن مایع تبدیل می کنند که نیز بسیار هزینه بر است.

با این حال، شرایط عملیاتی قابل توجه دما و فشار محیط و استفاده از یک کاتالیزور پایدار کم هزینه و شیمیایی(TiO2)عمدتاً برای معدنی کامل از آلاینده ها و فرآورده های جانبی جذاب است.