ظروف آزمایشگاهی پلاستیکی که در آزمایشگاه های مختلف کاربرد دارند از مواد زیر ساخته شده اند.

1) پلی اولفین ها (polyolefins) :

گروه خاصی از رزین ها هستند که از نظر شیمیایی نسبتاً خنثی میباشند و  شامل پلی اتیلن (polyethylene) و پلی پروپیلن (polyethylene) می باشند . اگرچه اسید سولفوریک غلیظ به تدریج و به آرامی در حرارت اتاق به پلی اتیلن حمله می کند. پلی اولفین ها به وسیله اسیدها ، مواد قلیایی ، محلول های نمکی و بیشتر محلول های آبی تحت تاثیر قرار نمی گیرند و نسبت به آنها خنثی است. هیدروکربن های آروماتیک (aromatic) ، خطی (aliphatic) و کلر دار (chlorinated) در حرارت اتاق باعث تورم پلی اولفین ها می شوند ، اسید های آلی ، روغن ها و هالوژن ها به آرامی در ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی نفوذ می کنند.

عوامل اکسید کننده قوی در حرارت های بالا به این گروه رزین ها حمله می کنند. پلی اتیلن و پلی پروپیلن برای ساختن بطری ، بشر ، جار ، ارلن ، قیف ، پیپت ، تانک ، بورت ، لوله ها و اتصالات ، روپوش نیدل ها ، دریچه های دستگاه ها ، قطره چکان ، هیدرومتر، میکسر ، لوله های آزمایش ، dispenser و غیره به کار می روند . پلی اتیلن کمی ارزانتر از پلی پروپیلن است و برای ساختن بیشتر ظروف یک بار مصرف پلاستیکی به کار می رود.

پلی پروپیلن در مقابل حرارت بالا مقاوم تر است و لذا قابل استریل شدن می باشد ولی ممکن است پیگمان ها را جذب کرده یا ممکن است رنگ خود را از دست بدهد. می توان ظروف پلاستیکی پلی پروپیلن را به رنگ های مختلف ساخت.

2) پلی کربنات (polycarbonate) :

دو برابر قوی تر از پلی پروپیلن بوده و حرارت از °C100- تا °C160+ را تحمل می کند . ولی به اندازه پلی اولفین ها به مواد شیمیایی مقاومت ندارد. ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی که از پلی کربنات تشکیل شده اند را برای نگهداری اسیدهای قوی ، بازها و عوامل اکسید کننده نباید استفاده شود. پلی کربنات توسط هیدروکربن های آروماتیک و آلیفاتیک کلردار حل می شود.

پلی کربنات در هیدروکربن های آلیفاتیک (بدون کلر) ، بعضی الکل ها و محلول های اسیدی رقیق و نمک ها نامحلول است. چون وسایل آزمایشگاه باید شفاف باشند و تا حد امکان ضد ضربه باشند ، از پلی کربنات برای ساختن لوله های سانتریفوژ و مزورها استفاده می شود.

3) فلوروکربن یا تفلون (fluorocarbon or Teflon) :

از نظر شیمیایی خنثی بوده و مقاومت بالایی به خراش و خوردگی (corrosion) در مقابل مواد قلیایی و در حرارت بالا دارند. چون تفلون (FEP1) مقاومت زیادی به حرارت از °C255+ دارند برای ساختن بطری ها و فلاسک های به کار رفته جهت فریز کردن (یخ زدن) به کار می روند، چون آب به تفلون نمی چسبد (non wettable) برای ساختن سرسمپلر ، پیپت و غیره مناسب بوده و کاربرد وسیعی دارند. ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی فلوروکربن خالص ، شفاف ، بی رنگ و خنثی می باشند. در مقابل خوردگی به علت محلول های داغ مثل اسید سولفوریک ، نیتریک ، هیدروکربن های داغ ، کتون ها ، استرها و الکل ها مقاوم می باشند .

چون تفلون خاصیت ضد چسبندگی (anti adhesive) و قابلیت مرطوب نشدن (non wettable) دارند برای ساختن لوله های آزمایش ، میله های میکسر ، درب بطری ها و غیره به کار می روند . ظروف تفلون به آسانی تمیز شده و به سرعت خشک می شوند. در زمان های گذشته همه این موارد از شیشه ساخته می شدند. با این وجود ، در طول سالها ظروف پلاستیکی در آزمایشگاه حضور چشمگیری پیدا کرده و محبوبیت بیشتری پیدا می کنند.

دلیل اصلی وجود محسوس آن ماهیت نشکن و سازگاری آن با مواد شیمیایی رایج آزمایشگاهی است. با این حال ، این بدان معنی نیست که ظروف شیشه ای به اندازه کافی کارآمد نیستند. این دلیل اصلی وجود سردرگمی چشمگیر در ظروف شیشه ای و ظروف پلاستیکی است . هرکسی به دلیل مزایا و معایب خود می تواند به راحتی در این دو مورد تصمیم گیری نماید.

مزایای ظروف پلاستیکی

برخی از مزایای عمده ظروف پلاستیکی در آزمایشگاه عبارتند از:

• شکستنی نیست و تا حدی انعطاف پذیری را نشان می دهد
• ظروف پلاستیکی به طور کلی دارای وزن کمی هستند و بنابراین کار با وسایلی مانند باریل بزرگ یا
• استوانه های درجه بندی شده و انواع ظروف مدرج مانند انواع بشر و پارچ مدرج و غیره راحت تر است.
• عدم شستشوی گونه های غیرآلی ، ظروف پلاستیکی را به یک گزینه ترجیحی در مطالعات فلزات کمیاب تبدیل می کند.
•  با این وجود ظروف پلاستیکی برای استفاده در بیشتر حلال های آلی مناسب نیستند.
• اقلام پلاستیکی مانند ویال و نوک میکرو پیپت (سرسمپلر ) معمولاً یکبار مصرف محسوب می شوند.
•  با این حال ، هر زمان که ممکن باشد ، باید بعد از تمیز کردن مناسب ، از این مواد استفاده مجدد شود ,
• زیرا پلاستیک ها زیست تخریب پذیر نیستند و به بار محیط زیست کمک می کنند.
• اگر این امکان وجود ندارد طبق هنجارهای تجویز شده دور ریخته شود.
• استفاده مجدد بیشتر می تواند در هزینه های مکرر صرفه جویی کند.
• اقلام پلاستیکی معمولاً در مقایسه با وسایل شیشه ای قیمت کمتری دارند.

معایب ظروف آزمایشگاهی پلاستیک

برخی از اشکالاتی که محصولات پلاستیکی مشاهده کرده اند:

• آنها تحت تأثیر درجه حرارت بالاتر قرار می گیرند ، بنابراین نمی توان از آنها در برخی آزمایشات در آزمایشگاه استفاده کرد.
• وضوح ممکن است به خوبی ظروف شیشه ای اینجا نباشد.
• گاهی اوقات به دلیل مشخص نبودن درجات نتایج نادرستی در ظروف حجم سنجی را ارائه می دهد.

پیشرفت های فناوری به تولید پلاستیک های جدید با خواص وسیع کمک کرده است که به ویژگی های خاصی مانند قابلیت های استحکام بالا ، مقاومت  بالا در برابر اسیدهای بسیار خورنده مانند اسید هیدروفلوئوریک ، مقاومت در برابر حرارت و بهبود شفافیت کمک کند.

کمپانی ROTH یکی از تولید کنندگان پرسابقه در زمینه ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی می باشد.