محیط کشت میکروبی

محیط کشت میکروبی جهت تکثیر میکروارگانیسم در شرایط کنترل شده  (دما, فشار و رطوبت و ph ) در آزمایشگاه استفاده میشود.

تکنیک های میکروبیولوژی برای مطالعه میکروبها از جمله باکتریها و قارچهای میکروسکوپی به کار می روند.

لطفا مقاله میکروب شناسی و گرایشات آن را حتما مطالعه فرمایید.

محیط کشت میکروبی :

محیطی مغذی به صورت مایع یا ژل که حاوی اسید های آمینه, ویتامین ها و هورمون ها و فاکتور های رشد و

خصوصیات فیزیکوشیمیایی برای رشد میکروارگانیسم مانند باکتری, تک یاخته, جلبک ها و قارچ ها به کار میرود.

در ادامه با مشخصات برخی از محیط کشتهای میکروبی آشنا میشوید:

طبقه بندی بر اساس قوام محیط کشت :

محیط کشت جامد:

از ژل قهوه ای مانند ماده آگار تشکیل شده است و مواد مغذی و مواد شیمیایی مختلفی به آن افزوده می شود تا

رشد میکروارگانیسم های مختلف فراهم شود.

مانند نوترینت آگار, MCCD آگار , GC آگار

محیط کشت مایع :

این محیط کشت فاقد آگار است . مانند نوترینت براث

طبقه بندی بر اساس ترکیبات شیمیایی :

محیط کشت پایه : BASAL MEDIA
محیطی که دارای حداقل موادمغذی است مانند محیط های نوترینت آگار و

نوترینت براث برای رشد باکتری های انتروباکتریاسه و استافیلوکوک ها کاربرد دارد.

محیط کشت غنی شده : ENRICHED MEDIA

محیط کشت غنی شده با سرم و خون که حاوی مواد مغذی مانند انواع ویتامین و هورمون ها است .

رایج ترین آنها عبارتند از blood agar ,Lowenstein-Jensen media.

محیط کشت انتخابی : SELECTIVE MEDIA

این محیط کشت سبب رشد گروه خاصی از میکروارگانیسم ها شده و از رشد سایر میکروارگانیسم های جلوگیری می کند.

محیطهای کشت MacConkey agar, Lowenstein-Jensen media, tellurite مانع رشد باکتری های ناحیه گلو به جز باسیل دیفتری میشود.

محیط کشت افتراقی: DIFFERENTIAL MEDIA

این محیط کشت به دلیل داشتن ترکیبات خاص سبب رشد گروهی از میکروارگانیسم ها می شود. مانند آئروموناس آگار

همچنین محیط کشت مک کانگی آگار( MacConkey agar ) به دلیل داشتن املاح صفراوی و کریستال ویوله رشد باکتری های گرم مثبت را مهار میکند .